Σλάουερχοφ, Γιαν Γιάκομπ

(Slauerhqff). Ολλανδός ποιητής (Λεουβάρντεν 1898 - Χίλβερσουμ 1936). Σπούδασε ιατρική στο Άμστερνταμ. Ιδιοσυγκρασία ανήσυχη και επαναστατική, μη ανεχόμενος τους κοινωνικούς καταναγκασμούς, έκανε, ως γιατρός πλοίου, πολυάριθμα ταξίδια, ιδιαίτερα στην Κίνα και στη Νότια Αμερική. Για ένα σύντομο διάστημα ήταν γιατρός στην Ταγγέρη. Στις ποιητικές του συλλογές, παραμελώντας καμιά φορά τη μορφή, ο Σ. αποκαλύπτεται ουσιαστικά νεορομαντικός λυρικός. Οι εκφραστικοί και γλωσσικοί νεωτερισμοί των συνθέσεων του άσκησαν μια κάποια επίδραση στη σύγχρονη ολλανδική ποίηση. Μαζί με τις καλύτερες ποιητικές του συλλογές - Αρχιπέλαγος (1923), Ελντοράντο (1927), Κιάρο-σκούρο (1928),Σολεάρες (1933), Ένας τίμιος ναυτικός τάφος (1936) - ξεχωρίζουν οι συλλογές διηγημάτων Το νησί Άνοιξη (1930) και Αφρός και στάχτη (1930), που έχουν ως φόντο τις εμπειρίες του στις εξωτικές χώρες, και τα μυθιστορήματα Η απαγορευμένη αυτοκρατορία (1932), με θέμα την προσωπικότητα του Καμόενς, και Η ζωή πάνω στη γη (1934).